Day: August 22, 2017

Posted on

Selangor Anggap Serbuan Memerangi Rasuah Menjejaskan Imejnya

Selangor masih belum tandatangani Ikrar Bebas Rasuah

Hari ini Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) telah membuat serbuan ke atas Universiti Selangor (UNISEL) dan Menteri Besar Diperbadankan (MBI) bagi menyiasat pertikaian kontrak membabitkan universiti itu dengan bekas kontraktor, Jana Niaga Sdn Bhd, dan dakwaan rasuah membabitkan RM10 juta.

Serbuan ini telah mendatangkan rasa tidak puas hati di pihak kerajaan negeri Selangor.  Pengarah Komunikasi Strategik di pejabat Menteri Besar Selangor, Yin Shao Loong, menyifatkan serbuan tersebut sebagai usaha untuk menjejaskan imej kerajaan negeri Selangor.

“Ia secara terang-terangan menunjukkan tindakan terancang bertujuan menjejaskan imej kerajaan Selangor yang tuntas berpegang kepada prinsip ketelusan dan kebertanggungjawaban,” kata Shao Loong. “SPRM dituntut supaya menyiasat secara profesional dan tidak dipengaruhi oleh tekanan politik.”

Beliau menambah bahawa tekanan politik ke atas SRPM hanya akan mencalar persepsi dan menghakis keyakinan rakyat terhadap agensi anti-rasuah itu.

“Mana rasuah? Mana ada rasuah di Selangor?”

Persoalannya, adakah benar SPRM dikenakan tekanan politik untuk bertindak terhadap para pegawai kerajaan di negeri-negeri yang ditadbir oleh pihak pembangkang?  Jikalau benar, siapa pula yang mengenakan tekanan politik supaya Exco Kerajaan Negeri Johor Latif Bandi dan Veteran UMNO Isa Samad ditangkap?  Barisan Nasional atau Pakatan Harapan?

Ini memang lumrah pihak pembangkang menuding jari apabila mereka sendiri amalkan budaya hidup rasuah.  Mereka akan mencari jalan keluar dengan menyalahkan orang lain.

Contoh terbaik adalah apabila beberapa orang Exco Kerajaan Negeri Selangor disiasat oleh SPRM setahun selepas mereka memegang kuasa pentadbiran di negeri tersebut – YA! BARU SETAHUN SUDAH ADA KES RASUAH!  Malangnya, saksi yang disoalsiasat ketika itu, Teoh Beng Hock, mati semasa dalam tahanan SPRM.  Namun, kematian tersebut dipertanggung jawabkan kepada pihak SPRM dan Barisan Nasional seolah-olah kematian Beng Hock memberi manfaat kepada BN dan bukannya mereka-mereka yang disyaki yang berada dalam kerajaan negeri Selangor yang diterajui mereka.

Minggu lepas, Nurul Izzah mengecam SPRM kerana menyerbu sebuah kilang haram dan juga pejabat Exco Kerajaan Negeri Pulau Pinang, Phee Boon Poh.  Kata Nurul Izzah lagi, keyakinan rakyat terhadap SPRM berada di tahap yang rendah.  Beliau menuduh SPRM sengaja mengenakan ahli politik dari Pakatan dengan pertuduhan-pertuduhan yang remeh untuk menjejaskan pihak pembangkang.

Nurul Izzah berkata sentimen rakyat terhadap SPRM terjejas akibat serbuan di Pulau Pinang

Hari ini, Yin Shao Loong pula telah menggunakan ayat yang sama iaitu persepsi rakyat terhadap SPRM telah tercalar.

Selangor ialah satu-satunya negeri yang masih belum menandatangani ‘Ikrar Bebas Rasuah‘ yang disarankan oleh pihak SPRM.  Walaupun Menteri Besar Selangor Azmin Ali tidak pernah mengeluarkan sebarang kenyataan mengenai perkara tersebut sendiri, beliau telah diwakili oleh jurucakap beliau iaitu Iskandar Abdul Samad dari parti PAS.

Iskandar Abdul Samad pernah berkata bahawa Selangor mempunyai caranya tersendiri yang lebih baik untuk menangani gejala rasuah dan salahguna kuasa

Yang menghairankan ialah kerajaan negeri Kelantan yang diterajui oleh PAS telah menandatangani Ikrar tersebut.  Malah, Pulau Pinang yang bergelumang dengan kes rasuah juga telah menandatangani Ikrar tersebut.  Kenapa Selangor yang setahun jagung sudah disiasat kerana gejala rasuah enggan menandatangani Ikrar tersebut?

PAS yang hampir tiada gejala rasuah pun tandatangan Ikrar Bebas Rasuah. Selangor yang disiasat pada tahun pertama berkuasa boleh tak nak tandatangan?

Adakah Iskandar membayangkan bahawa kerajaan negeri Kelantan yang diterajui rakan-rakannya dari PAS adalah kurang berakal berbanding beliau dalam usaha memerangi rasuah?  Kenapa beliau sebagai seorang ahli PAS tidak berkongsi sebarang maklumat mengenai cara menangani gejala rasuah oleh Selangor dengan PAS Kelantan?  Adakah sebab PAS Kelantan bukan sahabat beliau?  Bukankah sebagai seorang ahli PAS beliau sepatutnya bantu memperkukuhkan parti seperti yang dituntut oleh Fasal 16 (3) (e) Perlembagaan Parti Islam SeMalaysia?

Sesungguhnya saya tidak faham dengan Yin Shao Loong, Nurul Izzah dan Iskandar Abdul Samad yang memperlekehkan usaha SPRM membanteras gejala rasuah dan salahguna kuasa.  Iskandar Abdul Samad tidak berkongsi pengalaman Selangor membanteras rasuah; Nurul Izzah dan Shao Loong memperkecilkan usaha SPRM.

Sedangkan Ketua Umum Pakatan Harapan dan Presiden PKR pun sokong akan tindakan SPRM yang meletakkan kepentingan rakyat di atas kepentingan parti-parti politik.

Anwar dan Wan Azizah menyokong tindakan SPRM

Sepatutnya, sebagai sebuah negeri yang bangga dengan kaedahnya sendiri untuk menangani gejala rasuah, kerajaan negeri Selangor sepatutnya menyokong kuat usaha dan bantuan SPRM untuk menentukan bahawa Selangor benar-benar bebas dari budaya rasuah.

Rakyat tidak bodoh.  Rakyat memerhati.  Dan rakyat tahu segala usaha memperkecilkan usaha SPRM memerangi gejala rasuah dan salahguna kuasa bermakna there is SOMETHING FOR SELANGOR TO HIDE.

Posted on

Ketirisan Ekonomi?

The Opposition has run out of issues that they are recycling 2015 issues in WhatsApp groups. Here is one:

“Nah.. baca ni, penulis dari group LHDN

Malaysia sebenarnya tidak berhadapan dengan masalah untuk mendapat sumber pendapatan negara tetapi sebenarnya negara bermasalah dalam menguruskan perbelanjaan. 

Kegagalan pengurusan perbelanjaan oleh kerajaan Barisan Nasional memangsakan rakyat hari ini dirompak oleh cukai barangan dan perkhidmatan (GST) zalim yang dikenakan secara paksa ke atas diri mereka untuk menambah hasil negara.

Seawal penubuhan Malaysia, pelbagai cukai dikenakan kepada golongan berkemampuan untuk menjadi sumber kepada negara sama ada menerusi cukai langsung korporat dan individu dan cukai tak langsung menerusi duti eksais dan cukai jualan dan perkhidmatan bagi sebahagian barangan dan perkhidmatan.

Malaysia juga memperolehi hasil lumayan dan mewah menerusi hasil bumi khususnya minyak sehingga menjangkau antara RM70-RM80 bilion setahun.

Sekiranya kerajaan Barisan Nasional mengamalkan konsep perbelanjaan berhemah, tidak boros dan mengelakkan ketirisan maka pendapatan daripada sumber cukai sedia ada dan hasil bumi sudah cukup untuk menguruskan sebuah negara dengan penduduk seramai 28 juta.

Namun, ternyata kerajaan untuk tempoh yang panjang telah gagal menguruskan perbelanjaan negara menurut panduan Islam dalam berekonomi. Ia dapat dilihat menerusi fakta-fakta berikut:

a. Belanjawan Tahunan

Kerajaan Barisan Nasional membentangkan belanjawan defisit selama 18 tahun berturut-turut sejak 1998. Belanjawan defisit bermaksud perbelanjaan yang dirancang melebihi pendapatan yang dijangka akan diperolehi. 

Kerajaan hanya menjangka akan membentangkan belanjawan berimbang iaitu pendapatan seimbang dengan perbelanjaan pada 2020. Ertinya negara bakal menyaksikan belanjawan defisit untuk lagi 4 tahun mendatang.

Secara ringkas boleh dilihat perbezaan rancangan perbelanjaan kerajaan berbanding hasil yang dijangka sebagaimana tahun-tahun berikut:

Perbelanjaan (P) Hasil (H)

2008 (P) 176 bilion (H) 148 bilion

2009 (P) 207 bilion (H) 161 bilion

2010 (P) 191 bilion (H)148 bilion

2011 (P) 212 bilion (H) 165 bilion

2012 (P) 232 bilion (H) 186 bilion

2013 (P) 251 bilion (H) 208 bilion

2014 (P) 264 bilion (H) 224 bilion

2015 (P) 273 bilion (H) 235 bilion

b. Hutang Negara

Belanjawan defisit menyumbang untuk negara meningkatkan hutang negara daripada setahun ke setahun. 

Pada 2006 hutang negara hanyalah 247 bilion. Tetapi pada 2013 hutang negara telah meningkat kepada 546 bilion dengan peningkatan 299 bilion. Laporan terakhir 2015 hutang negara telah menjangkau 847 bilion.

Perhatikan jadual Hutang Negara sebagaimana berikut mengikut tahun:

1997 RM90 bilion

1998 RM103 bilion

1999 RM112 bilion

2000 RM125 bilion

2001 RM145 bilion

2002 RM164 bilion

2003 RM188 bilion

2004 RM216 bilion

2005 RM232 bilion

2006 RM247 bilion

2007 RM274 bilion

2008 RM317 bilion 

2009 RM376 bilion

2010 RM405 bilion  

2011 RM465 bilion

2012 RM501 bilion

2013 RM546 bilion

(Sumber International Monetary Fund)

2014 RM677 bilion

2015 RM847 bilion 

(Sumber The Economist)

Bayangkan, hutang kerajaan pada 1997 hanyalah RM90 bilion tetapi selepas 17 tahun pada tahun 2014 telah menjadi RM677 bilion.

Pada 2003 ketika Tun Abdullah Badawi mengambil alih negara hutang negara ialah RM188 bilion.

Selepas 6 tahun pada 2009 ketika beliau melepaskan jawatan kepada Datuk Seri Najib ia meningkat sekali ganda sebanyak RM188 bilion kepada RM376 bilion.

Selepas 5 tahun Najib mengambil alih negara, hutang pada 2014 meningkat hampir sekali ganda sebanyak 301 bilion kepada RM677 bilion.

c. Ketirisan Perbelanjaan

Kajian yang dibuat oleh Pusat Membanteras Rasuah dan Kronisme terhadap laporan tahunan Ketua Audit Negara menunjukkan berlaku ketirisan dan salah urus perbelanjaan antara RM23 bilion hingga RM40 bilion. Sedangkan GST hanya dijangka menyumbang sebanyak RM23 bilion pada tahun 2015. Jika ketirisan ditangani maka GST tidak diperlukan.

Pada tahun 2008 perbelanjaan untuk mengurus negara hanyalah RM128 bilion tetapi untuk 2015 kerajaan merancang perbelanjaan mengurus sebanyak RM223 bilion. 

Tidakkah ia merupakan peningkatan yang melampau untuk tempoh yang pendek iaitu 7 tahun dengan peningkatan hampir RM100 bilion?

Hasil daripada kegagalan menguruskan perbelanjaan inilah maka kerajaan mula berfikir untuk meluaskan lagi sumber kewangan negara sedangkan sebenarnya kerajaan tidak berhadapan dengan masalah sumber tetapi pada masalah berbelanja.

Penyelesaian mudah kerajaan ialah memperkenalkan Cukai Jualan dan Perkhidmatan (GST) kerana GST adalah cara paling mudah untuk mengutip sumber daripada rakyat.

GST dikenakan pada semua barangan dan perkhidmatan melainkan yang dikecualikan. Ertinya kerajaan mendapat ruang yang sangat besar dan luas untuk mendapat hasil menerusi cukai.

GST kena kepada semua rakyat tanpa mengira kaya atau miskin yang berbelanja dan mendapat perkhidmatan. Ertinya GST mempunyai cakupan cukai sangat luas. 

Jika sebelumnya hanya sekitar 1.7 juta terpaksa membayar cukai maka dengan GST berjuta-juta rakyat terpaksa membayar cukai setiap hari termasuk orang miskin.

Apabila cukai dikenakan kepada si kaya dan si miskin maka di sinilah ketidakadilan sosial dan kezaliman berlaku. Kerana itulah cukai GST adalah zalim dan haram menurut kaedah percukaian Islam kerana cukai sepatutnya hanya kena kepada orang yang berkemampuan sahaja.

Data 2012 menunjukkan 31.7% isi rumah Malaysia berpendapatan kurang daripada rm2500 dan 23.8% lagi berpendapatan antara RM2,500 – RM4,000. Ertinya lebih separuh rakyat Malaysia mempunyai pendapatan di bawah RM4,000 iaitu di bawah paras kemiskinan.

MUNGKIN ANDA MASIH KABUR, DARI MANA DATANG NYA DANA UNTUK MEMBAYAR HUTANG SEBANYAG RM 847 BILION DAN FAEDAH NYA, TENTUNYA DARI RAKYAT YAKNI CUKAI.

CUBA KITA KIRA – 847 BILION/30 JUTA RAKYAT MALAYSIA:

847000,000,000/30=

RM28233.3 JUTA, JADI SETIAP RAKYAT MALAYSIA MEMPUNYAI HUTANG SEBANYAK RM 28.23 BILION.

JADI JIKA PENGURUSAN KEWANGAN NEGARA TIDAK DIUBAH MALAYSIA AKAN BENGKRAP, ITU SEBAB MENGAPA PENGURUSAN NAJIB SENTIASA MAHU MENAIKKAN SEMUA CUKAI BARANGAN DAN PERHIDMATAN, SUDAH BEGITU PUN NAJIB MASIH MENGEKALKAN HIDUP BERMEWAH2……

Copy n paste dr group LHDN utk sama2 Kita fikirkn bagai mana utk menghadapi situasi yg genting ini. [truncated by. WhatsApp]

TOLONG VIRAL KAN AGAR SEMUA RAKYAT TAHU TAK KIRA LA ANDA DI PIHAK YG MANA.

#SELAMATKANMALAYSIA

#ISTIQOMAH HINGGA KEMENANGAN”

—————————————————————–

My reply is as follows:

I don’t have to study economics to know that what counts is the ability of the government to service the debt. Therefore what counts most is debt vs gdp.

Our debt to gdp as at December 2016 stands at 53.20 percent compared to 54.50 percent the previous year. We are 67th highest out of 184 nations.
In comparison, Japan has the highest debt vs gdp which is 250.40 percent, Singapore at 10th place with 112 percent up from 106 percent in 2015 and the US at 12th with 106.10 percent, UK 18th with 89.30 percent.
In 1986 our debt vs gdp was at 103.4 percent, and 1987 it was at 101.7 percent. For two consecutive years we did not have the ability to service its debts. Everyone knows having a debt vs gdp ratio of 100 percent or more means we were living beyond our means. If we did not panic at 103.4 percent then, why should we panic now at 53.20 percent?
What also counts is our Gross National Income that has increased over the last 10 years from RM199.03 billion at the beginning of 2006 to RM285.20 billion in 2016.
Our GNI is at 838.9 billion in Purchasing Power Parity Dollars compared to Singapore’s 476.9 billion in 2016.
As for poverty level income, it is RM930 for Semenanjung, RM1,170 in Sabah and RM990 in Sarawak.
For hardcore poor household income level it is RM580 for Semenanjung, RM710 for Sabah and RM660 for Sarawak. Not RM4,000 plucked from the sky by this “person from LHDN.”